З паведамленьняў у СМІ вядома, што на паседжаньні адміністрацыі Першамайскага раёну Віцебску 26 жніўня за ўключэньне ў склад участковай камісіі №17 грамадзянскага актывіста Валера Місьнікава, які быў вылучаны ад Першамайскай раённай арганізацыі Рэспубліканскай партыі працы і справядлівасьці, усе прысутныя прагаласавалі адзінагалосна. Факт быў зафіксаваны праваабаронцам Паўлам Левінавым, які прысутнічаў на гэтым паседжаньні ў якасьці назіральніка ад грамадзкага аб'яднаньня «Беларускі Хэльсынскі Камітэт» (БХК), а таксама аднапартыйцам Валера Місьнікава Іванам Пялецким - сябрам палітвыканкаму Віцебскай гарадзкой партыйнай арганізацыі.
Як распавядае сам Валер, ён быў уключаны ў праект рашэньня, і за гэты праект прагаласавалі адзінагалосна. То бок усе прадугледжаныя заканадаўствам працэдуры былі цалкам выкананыя. А потым адбылося нешта незразумелае: пасьля прыняцьця рашэньня выканкамам паседжаньне скончылася, а вось на тэхнічным этапе друкаваньня сьпісу сяброў участковай камісіі яго імя выпарылася са сьпісу ў невядомым накірунку.
Нягледзячы на тое, што здарылася, Місьнікаў не аспрэчвае працу чыноўнікаў раённай адміністрацыі, але мае пару пытаньняў: «А хто пэрсанальна выключыў мяне зь сяброў участковай камісіі? І ў сілу якой вызначанай законам працэдуры гэта адбылося?»
Гэтыя самыя пытаньні былі зададзеныя праваабаронцам Валерам Місьнікавым - спачатку ў вуснай форме - начальніку аддзелу арганізацыйна-кадравай работы раённай адміністрацыі Л. Кліменчанку, а пасьля - у пісьмовай заяве - на адрас гарадзкой пракуратуры. Чыноўніца раённай адміністрацыі растлумачыць уцямна тое, што здарылася, не змагла. Не змаглі патлумачыць гэты факт і прадстаўнікі гарадзкой пракуратуры. Больш таго, у вызначаныя законам тэрміны пісьмовага адказу з пракуратуры на сваю заяву віцебскі праваабаронца так і не атрымаў. І гэта нягледзячы на пададзеную ім неабходную для высьвятленьня матываў таго, што здарылася, інфармацыю і зьвесткі аб сьведках.
Не дачакаўшыся адказу, 10 верасьня Валер Місьнікаў ідзе на прыём да сябра адмыслова створанай пры гарадзкой пракуратуры камісіі для працы з прававымі пытаньнямі, якія паўстаюць у пэрыяд выбараў.
Пра тое, што было далей, распавядае спадар Місьнікаў:
«Мы вам адказ выслалі», - заяўляе мне на выказаныя мною ў адрас пракуратуры прэтэнзіі чыноўнік, які прыняў мяне. - Я кажу: «Ніякага адказу не было». Мы пачынаем зь ім гутарыць. Тлумачу яму, што мяне цікавяць толькі два выказаныя мною пытаньні. Аднак ён упарта ня хоча мяне чуць і ўспрымаць. Я яму кажу: «Вы неадэкватныя, Вы ня здольныя разумець дакладны сэнс майго звароту». - Ён на мяне крыўдзіцца. - Я яму: «Вы на мяне, вядома, можаце крыўдзіцца, але вы неадэкватныя. Вы разумна ня думаеце». - Але ён усё адно працягвае задаваць нейкія дзіўныя пытаньні: «А як вас партыя вылучала? А як гэта адбывалася?» - «Мяне гэта не цікавіць, гэта тэхнічныя пытаньні партыі, я іх не аспрэчваю. Вы мне скажыце: Чаму маё імя зьнікла са сьпісу, і хто вінаваты?» - Ён кажа: «Я выклікаю міліцыю». - «Выклікайце». - Уваходзіць дзяжурны міліцыянт, які тлумачыць мне, што пракурорскі чыноўнік - чалавек разумны, таму што кожны год праходзіць камісію. - «Можа быць, на гэтай стадыі ён і разумны, але, пагадзіцеся са мной, што калі пракурор, які праходзіць штогод камісію, ня ведае юрыдычнага тэрміну «абраза», то які ж ён тады пракурор? І які ён тады разумны пракурор? Я не кажу пра ягоныя нейкія людзкія якасьці, я даю ацэнку яго прафэсійнай дзейнасьці». - Яны ў тупіку. - «Што нам рабіць?» - пытаецца пракурор у міліцыянта. - узьнікае паўза. Потым міліцыянт кажа: «Адпускайце яго з Богам».
Але перад тым, як зайсьці да пракурора, я зрабіў запіс у кнізе заўваг і прапаноў, дзе папрасіў пракурора не зацягваць разгляд майго звароту, паколькі выбарчая прэзыдэнцкая кампанія неўзабаве скончыцца, і пасьля 11 кастрычніка мне ніякія пракурорскія рашэньні будуць не патрэбныя і не цікавыя.
І, уявіце сабе, усяго праз тры дні, у панядзелак, яны мне даюць адказ на маю заўвагу ў кнізе заўваг. Юры Раманоўскі піша, што 09.09.2015 году гарадзкая пракуратура выслала мне адказ, які я маю права абскарджваць. Але ніякага адказу я не атрымліваў і ў вочы ня бачыў! Што гэта? Гульня ў дзіцячай пясочніцы? Ой, «пошта вінаватая»?!
У гэты ж дзень, 14 верасьня, я аддаю скаргу ў абласную пракуратуру на імя Генадзя Дыско і прашу, каб ён прымусіў гарадзкую пракуратуру даць адказ на мой зварот і аднавіць мае парушаныя правы. Але ніякага адказу з абласной пракуратуры дагэтуль я таксама не атрымаў!
Цяпер прааналізуем тое, што адбылося: 9 дзён гарадзкая пракуратура нібыта разглядала маю заяву, але пры гэтым ані назіральнік ад БХК Павал Левінаў, ані іншыя сьведкі, заяўленыя мною, апытаныя не былі. Не апытвалі, нічога не рабілі і адказу не дасылалі. Яны адказваюць: дасылалі. Але тады як жа яны разглядалі маю заяву, калі яе не правяралі, калі не апытвалі сьведкаў? Вырашылі пагуляцца? І гэта - прадстаўнікі ўлады!
Выходзіць, праваабаронца Місьнікаў ня годны быць у складзе ўчастковай камісіі?
Я ня ведаю, чым яны кіраваліся. І гэта пры тым, што мая грамадзкая актыўнасьць і прафэсійная падрыхтаванасьць досыць высокія. Калі мяне выключаюць, то каго яны тады ўключаюць? Значыць, уключаюць туды паводле нейкіх стандартаў, аднак гэтых стандартаў яны чамусьці нідзе не прапісваюць. Навошта тады яны забіраюць у мяне час і здароўе? Я на гэта не заслугоўваю, тым больш што я жыву ва «ўнітарнай дэмакратычнай сацыяльнай прававой дзяржаве». Калі хто-небудзь хоча паспрачацца, хай паспрачаецца з артыкулам 2 Канстытуцыі РБ.
А можа быць, яны баяцца, што грамадзянін В. Місьнікаў убачыць тое, што не павінен бачыць ніхто, апроч чальцоў камісіі, асноўным крытэрам дзейнасьці якіх зьяўляецца безумоўнае і бясспрэчнае выкананьне «указівок», што выходзяць ад вышэйстаячых чыноўнікаў?
Мяне насьцярожвае факт: чаму грамадзянскія актывісты, якія хацелі б узяць удзел у гэтым палітычным мерапрыемстве, пазбаўляюцца такой элемэнтарнай магчымасьці? Такім чынам, маё законнае права не адноўленае аж дагэтуль. Зь мяне хочуць зрабіць прававога інваліда, чалавека з абмежаванымі прававымі магчымасьцямі. Апроч таго, наўмысная бязьдзейнасьць пракурорскіх чыноўнікаў накіраваная на абмежаваньне прававых і палітычных магчымасьцяў, якія даюцца дзяржавай для самарэалізацыі грамадзяніна ў працэсе выбарчай кампаніі. А гэта - нішто іншае, як дыскрымінацыя!
Апошнім часам, усё часьцей сутыкаючыся з панавальным ў нашай краіне прававым бязьмежжам, мне часам здаецца, што ўладу захапілі нейкія чалавекападобныя істоты, якіх зьнешне абсалютна нельга адрозьніць ад Homo sapiens, але якія абсалютна не адпавядаюць узроўню яго інтэлекту і маральных якасьцяў. Аднак калі там працуюць чалавекападобныя істоты, але з інтэлектам, які не дацягвае да ўзроўню чалавека разумнага, а адпаведнага толькі ўзроўню Homo erectus - чалавеку ўмеламу, то што тады? Маральна-прававыя мутанты захапілі ўладу!
І калі мы ня будзем даводзіць да агульнага ведама прававыя парушэньні, што адбываюцца ў краіне, то гэтыя мутанты перакруцяць усю сутнасьць прававой сыстэмы, бо прафэсіяналізм ім наогул не ўласьцівы, а іхныя інстынкты накіраваныя толькі на элемэнтарнае жывёльнае самазахаваньне і самавыжываньне.