Друкаваць гэтую старонку
Серада, 05 Люты 2014

Штосьці ня так, або Сумная гісторыя са шчасьлівым канцом

Ацаніць гэты матэрыял
(0 галасоў)
Леанід Здрэстаў Леанід Здрэстаў

На пачатку студзеня праваабаронца Пётар Іваноў зьвярнуўся да кіраўніка краіны з просьбай дапамагчы дворніку зь вёскі Буяны Віцебскага раёну Леаніду Здрэставу, які літаральна замярзаў у сваім доме.

Яшчэ ў лістападзе 2013 году, акурат да пачатку ацяпляльнага сезона, раённы Дзяржпажнагляд катэгарычна забараніў Здрэставу карыстацца печчу з-за таго, што комін зроблены з азбэстацэмэнтавай трубы. Гэта было зроблена праз дваццаць гадоў, пасьля таго як комін стаў выкарыстоўвацца Здрэставым па яго простым прызначэньні – адводзе дыму. Для большага постраху пажарнікі папярэдзілі Леаніда Якаўлевіча аб тым, што ў выпадку парушэньня патрабаваньняў пажарнікаў яго аштрафуюць на чатыры мільёны рублёў.

Прадстаўнікі выканаўчай улады і пракуратура падтрымалі рашэньне пажарнікаў. І ня дзіўна: раней Здрэстаў ня раз пісаў у Менск скаргі наконт абыякавага стаўленьня мясцовага чынавенства да патрэб простага сельскага працаўніка.

Пражываньне ў халоднай сырой кватэры ў выніку адмоўна адбілася на здароўі 60-гадовага самотнага чалавека. Празь некалькі тыдняў пасьля наступленьня халадоў Здрэстаў злёг у шпіталь з вострым бранхітам.

Хвароба і люты холад у кватэры падштурхнулі Леаніда Якаўлевіча зьвярнуцца да праваабаронцы Пятра Іванова з просьбай дапамагчы яму – засьцерагчы яго ад выдасканаленых зьдзекаў з боку ўладаў.

Праваабаронца ў кароткі час разабраўся ва ўсіх абставінах справы і вырашыў зьвярнуцца з адкрытым лістом да прэзыдэнта Аляксандра Лукашэнкі. Таксама ён накіраваў копіі ліста ў рэдакцыі газэты адміністрацыі прэзыдэнта «Советская Белоруссия» і мясцовай дзяржаўнай абласной газэты «Витебские вести».

І хаця да прэзыдэнта ліст не дайшоў, а разам з копіямі, дасланымі ў рэдакцыі газэт, вярнуўся ў Віцебскі абласны выканаўчы камітэт, ён даў станоўчы эфэкт. Мясцовае кіраўніцтва МНС борзда адмяніла сваё рашэньне, і над азбэстацэмэнтавым комінам ізноў заклубіўся доўгачаканы дымок.

Гэты прыватны выпадак толькі ўзмацняе адчуваньне таго, што ў нашым царстве-валадарстве штосьці ня так. Бо ня царская ж справа лазіць па дахах і зазіраць у коміны, для таго каб у зімовую сьцюжу ў доме сельскага дворніка было цёпла і суха.