Да такой высновы прыйшоў Камітэт ААН па правах чалавека, які апублікаваў 24 студзеня 2024 года свае меркаванні на скаргу № 3788/2020 палітвязня наваполацкай калоніі №1. На думку сябраў камітэта, беларускія ўлады адносна Бабарыкі зрабілі адвольнае затрыманне і арышт, а таксама ён быў абмежаваны ў арганізацыі сваёй абароны і яго своечасова не адвязлі да суддзі.

23-24 студзеня па ўсёй Беларусі адбыўся масавы рэйд сілавікоў на сем’і палітвязняў, былых палітвязняў і тых, хто дапамагаў ім. Допыты, ператрусы і затрыманні закранулі не менш за 287 чалавек. Пад гэты пераслед патрапіў і былы палітвязень Міхаіл Жамчужны, які таксама дапамагаў палітвязням. Цяпер ён расказаў пра тое, што перажыў, «Вясне».

Паводле заявы прадстаўнікоў беларускай праваабарончай супольнасці ад 29 лютага, палітычнымі зняволенымі прызнаны Уладзімір Лісіца -- жыхар райцэнтра Лёзна, асуджаны да трох гадоў пазбаўлення волі паводле арт. 369 Крымінальнага кодэкса (Абраза прадстаўніка ўлады), і віцяблянін Дзмітрый Палякоў, асуджаны па тым самым крымінальным артыкуле на паўтара гады зняволення. Праваабаронцы лічаць, што крымінальны пераслед гэтых асобаў – гэта ўціск свабоды меркаванняў.

Былая палітзняволеная (імя не называецца ў мэтах бяспекі) знаходзілася ў СІЗА-1 (на "Валадарцы"), дзе сустрэла палітзняволеных праваабаронцаў "Вясны" Марфу Рабкову і Алеся Бяляцкага. Гісторыямі гэтых сустрэч яна падзяляліся з "Вясной". Публікуецца аповед ад першай асобы.