У цэлым дзякуючы рабоце ўладаў і дабрачынных арганізацый з нядобранадзейнымі сем'ямі ў рэгіёне назіраецца ўстойлівая дынаміка зніжэння колькасці дзяцей-сірот і дзяцей, якія засталіся без апекі бацькоў: з 2007 года іх агульная колькасць знізілася з 4808 да 2381 у 2022 годзе, г.зн. іх колькасць скарацілася крыху больш чым на 50%.

Логавішча Віталіка падобнае да вялікай двухспальнай ляжанкі. 31-гадовы гаспадар – постаць калярытная. Прыязны, таварыскі чалавек, але ягоны век можна пазнаць толькі па вачох, бо ўвесь твар хаваецца за пышнай шавялюрай і доўгай барадой. Вочы жывыя і наіўныя. Віталік сьцьвярджае, што жыве ў лесе на ўскрайку гораду ўжо каля 5 гадоў.

Пра гісторыю Аксаны Юр'евай мэдыі распавялі у сакавіку 2016 году. У 23 гады дзяўчына страціла статус сіраты, не атрымала сацыяльнага жытла і неўзабаве павінна была стаць бамжом. Больш як год юрыст Ігар дапамагаў Аксане адстойваць у судох яе права на сацыяльнае жытло. Надоечы дзяўчына распавяла, што Аршанскі выканкам, згодна з рашэньнем суду, паставіў яе на ўлік маючых патрэбу.

Завяршылася лета, і распачынаецца новы навучальны год. Але не ва ўсіх дзяцей, якія прайшлі праз сыстэму аздараўленчых лягераў гэтым летам, успаміны пра вакацыі будуць радаснымі...

Імя работніка «Віцебскдрэва» Вячаслава Карпенкі стала вядомае на ўсю краіну пасьля разьмяшчэньня ў інтэрнэце відэароліка, у якім малады чалавек распавядае пра ўмовы працы на прадпрыемстве і немагчымасьць рэалізаваць сваё законнае права на атрыманьне сацыяльнага жытла.

Аксана Юр'ева засталася зусім адна, без бацькоўскай апекі, вельмі рана, калі ёй быў усяго адзін год (тады яе мама была пазбаўленая бацькоўскіх правоў). Па спаўненьні 23-гадовага ўзросту, у адпаведнасьці з заканадаўствам, статус сіраты зь яе быў зьняты. Цяпер Аксане – 29, але ейнае жыцьцё па-ранейшаму не наладжанае: блізкімі людзьмі і сям'ёй абзавесьціся не атрымалася, а жытло, якое гарантуе сіротам дзяржава, ёй не далі.